Wysiłek fizyczny to dla osób z cukrzycą typu 2 jeden z trzech filarów leczenia obok farmakoterapii oraz zdrowego odżywiania się. Żadna dieta nie przyniesie jednak pożądanych efektów bez aktywności fizycznej.

W cukrzycy typu 2 regularne ćwiczenia powodują zwiększenie się wrażliwości komórek na insulinę
w organizmie, a w konsekwencji poprawia się homeostaza glukozy (automatyczne równoważenie jej poziomu we krwi przez ustrój). Pozwala to często zmniejszyć dawki leków i insuliny oraz dodatkowo przyczynia się do spalania tkanki tłuszczowej. Ostatnie badania udowodniły, że regularny wysiłek fizyczny zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn w średnim wieku znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2.

Od wielu lat wiemy, że aktywność fizyczna jest bardzo istotna dla pacjentów z cukrzycą typu 1. Nie tylko dlatego, że pozwala im schudnąć i kształtować sylwetkę, ale przede wszystkim dlatego, że pozwala lepiej regulować glikemię. U pacjentów obserwuje się mniejszą odpowiedź glikemiczną po posiłku (wzrost glikemii), przed którym wystąpił wysiłek fizyczny.

Jaka aktywność fizyczna jest najlepsza dla diabetyka?

W cukrzycy typu 2 wysiłek nie powinien być forsowny (siłownia, podnoszenie ciężarów). Lepiej stopniowo dostosowywać ilość ruchu do aktualnej kondycji, pamiętając o regularnych ćwiczeniach. Najbezpieczniejsze aktywności fizyczne dla diabetyka to:

• szybkie spacery, marsze,
• spokojna jazda na rowerze lub na rolkach,
• taniec,
• pływanie na basenie,
• fitness, aerobik, gimnastyka,
• nordic walking.

Wysiłek fizyczny wpływa również na naszą sylwetkę, a redukcja masy ciała to w cukrzycy typu 2 bardzo ważna sprawa.

Choć wiele badań wykazało, że aktywność fizyczna poprawia zdrowie serca u pacjentów z cukrzycą typu 2, niewielu rozważa, czy ćwiczenia o określonej porze dnia zapewniają dodatkowe korzyści zdrowotne dla tej populacji. Badanie przeprowadzone przez badaczy Harvard Medical School z Joslin Diabetes Center i Brigham and Women’s Hospital, wraz ze współpracownikami, daje wgląd w korelację między czasem umiarkowanej do intensywnej aktywności fizycznej, a sprawnością sercowo-oddechową i zagrożeniami dla zdrowia u osób z cukrzycą typu 2, której towarzyszy nadwaga lub otyłość.

Kiedy naukowcy przeanalizowali dane dotyczące ponad 2000 osób, odkryli, że mężczyźni z tej grupy chorych, którzy ćwiczą rano, mieli wyższą sprawność krążeniowo-oddechową w porównaniu
z mężczyznami z tymi schorzeniami, którzy są najbardziej aktywni w południe. Wyniki były niezależne od ilości i intensywności tygodniowej aktywności fizycznej. W przypadku kobiet nie znaleziono związku między czasem aktywności fizycznej a ryzykiem choroby niedokrwiennej serca lub sprawnością krążeniowo-oddechową. Różnice fizjologiczne związane z płcią mogą pomóc w wyjaśnieniu bardziej widocznych korelacji obserwowanych u mężczyzn, którzy są narażeni na ryzyko choroby wieńcowej we wczesnym okresie życia.

Bibliografia

1. Qian J, Walkup MP, Chen SH, Brubaker PH, Bond DS, Richey PA, Jakicic JM, Hu K, Scheer FAJL, Middelbeek RJW; Look AHEAD Research Group. Association of Objectively Measured Timing of Physical Activity Bouts With Cardiovascular Health in Type 2 Diabetes. Diabetes Care. 2021 Apr;44(4):1046-1054. doi: 10.2337/dc20-2178. Epub 2021 Feb 17. PMID: 33597215; PMCID: PMC7985432.